باغ پروانه

در گلخانه ای زیبا، در کنار گل‌های دلپذیر و درختان سربلند. گروهی از «پروانه‌های» نفیس نیز رشد می‌کنند - زنان جوانی که ربوده شده‌اند و طوری خالکوبی شده‌اند تا شبیه پروانه باشند. باغبان، مردی بی رحم، بر همه چیز نظارت می کند.

از متن کتاب:
تکنسینها به او میگویند دختر آن طرف شیشه از زمانی که او را آورده اند حتی یک کلمه هم حرف نزده است. در ابتدا او از این موضوع تعجب نمی کند، مخصوصا با آسیبهای زیادی که دختر دیده ولی حالا که از پشت آینه یک طرفه به او نگاه میکند ارزیابی خودش را زیر سؤال میبرد. دختر روی صندلی فلزی محکمی نشسته چانه اش را روی دستی پانسمان شده تکیه داده و دست دیگرش نمادهای بی معنی روی سطح فولادی میز ضدزنگ میکشد چشمهایش نیمه بسته است، سایه های عمیقی پوست زیر چشمانش را تیره کرده و موهای سیاهاش کدر و کثیف است پر از گره و پیچ خوردگی ولی دختر را آسیب دیده نمیبیند.
مامور ویژه اف بی آی ویکتور هانووریان در حال نوشیدن قهوه خود، دختر را بررسی می کند و منتظر میماند تا اعضای تیمش برسند حداقل شریک کاری اش سومین عضو اصلی تیم آنها به همراه دختران دیگر در بیمارستان است و سعی میکند از وضعیت آنها و - در صورت امکان - نام و اثر انگشت آنها مطلع شود. دیگر عوامل و تکنسینها در محل حادثه هستند و با توجه به همین چیزهای کمی که شنیده است. دلش میخواهد با خانه تماس بگیرد تا از خوب بودن حال دختران خودش مطمئن شود...